قسمت زیر زمین کاخ موزه ملت، که در اصل، بخش گلخانه کاخ بود، بین سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۹ خورشیدی، به دستور فرح پهلوی، و با همت مهندسین فرانسوی، به موزه هنر اختصاصی تبدیل شد. این موزه، پس از پیروزی انقلاب ایران، به موزه هنر ملل تغییر نام داد و در سال ۱۳۷۰ افتتاح گردید. مجموعه فوق، شامل آثار ارزشمندی است، که از چهار گوشه جهان، خریداری و یا اهدا شده، آثار تاریخی تمدن‌های پیش از اسلام و دوره اسلامی، و همچنین هنر آفریقای سیاه، هند، خاور دور، تمدن مایاها و آثار هنری دوران معاصر ایران و جهان را، با طبقه بندی زیر در بر می‌گیرد: ـ هنر باستانی : در بخش هنر باستانی ایران سفالینه های گلی منقوش، از هزاره چهارم تا هزاره اول ق.م. از اسماعیل آباد قزوین و تپه های دشت مرکزی ایران ـ که نقوش آنها ملهم از حیوانات مورد ستایش و جریان آب است ـ قرار دارد. ـ تمدن مایاها : پیش از کشف آمریکا، در سال ۱۴۹۲ میلادی دو کانون هنر و تمدن در آمریکا وجود داشته است، تمدن مایاها و اینکاها. آثاری از تمدن مایاها در موزه هنر ملل وجود دارند که پیدایش آنها به اوایل سده اول پیش از میلاد نسبت داده شده است. ـ هنرآفریقا : بخش هنر آفریقا که روند هنرهای تمدن های مختلف این قاره را نشان می دهد، هنری است جادویی، سنتی، مذهبی، جمعی و کاربردی که در آن از چوب، سنگ، عاج، سفال و فلز استفاده شده است. ـ هنرهای معاصرایران : در این بخش آثاری از نقاشان صاحب نام معاصر ایران مانند: سهراب سپهری، فرامرز پیلارام، حسین زنده رودی، اردشیر محصص، بهجت صدر، محمداحصایی و پیکره هایی ساخته پرویز تناولی، ژازه طباطبایی، مهری معتمد و اسماعیل توکلی (مش اسماعیل) قرار دارند. ـ هنرهای معاصرجهان : در این بخش آثار ارزشمندی از هنرمندان قرن بیستـم میلادی مشاهده می شوند مانند: هربرت بایریان سوبیسکی، فرناند لژه، مارک شاگال و مک آووی.
