ปราสาทเนห์บันดอนเป็นของยุคพาร์เธียน – ยุคประวัติศาสตร์หลังอิสลาม – และตั้งอยู่ในเมืองเนห์บันดอนซึ่งเป็นปราสาทเก่าแก่ของเมือง
อาคารหลังนี้ซึ่งเรียกอีกอย่างว่า ชาฮ์เดจซ์ และ ชาฮ์ดุสด์ เป็นอาคารป้อมเพื่อป้องกันที่คล้ายกับค่ายทหารขนาดใหญ่และพบว่ามีความจุจำนวนคนได้ถึง 3,000 คน
สถาปัตยกรรมอิหร่านของปราสาทเนห์บันดอนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เนื่องจากหินที่ใช้ในปราสาทแห่งนี้สร้างกำแพงปราสาทโดยไม่ใช้ปูน
ปราสาทนี้ได้รับการจดทะเบียนเป็นหนึ่งในผลงานระดับชาติของอิหร่านเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2479 โดยมีหมายเลขทะเบียน พ.ศ. 2477
