งานจิตรกรรมแบบอิหร่าน หรือที่เรียกว่า “เนการ์การี“ คือศิลปะการวาดภาพที่ละเอียดอ่อนและประณีตในโลกตะวันออกใกล้ โดยส่วนใหญ่มักถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ เช่น ตกแต่งหนังสือวรรณกรรม วิชาการ หรือการแพทย์ และบางครั้งก็จัดทำแยกเป็นเล่มเดี่ยว (เรียกว่า “มัรกะอ์”)
คำว่า “มินิเอเจอร์” ซึ่งมักถูกใช้เรียกงานเนการ์การี เป็นคำมาจากภาษาฝรั่งเศส โดยในยุคกลางของยุโรป คำนี้หมายถึงงานศิลป์ที่มีขนาดเล็กและทำอย่างประณีต หลังจากโลกตะวันตกได้รู้จักกับงานศิลปะเนการ์การีของตะวันออก ก็เรียกสิ่งเหล่านี้ว่า “มินิเอเจอร์” เพราะมีลักษณะคล้ายกันในแง่ของขนาดเล็กและความละเอียด
อย่างไรก็ตาม เนการ์การีแบบอิหร่าน มีพื้นฐานทางปรัชญาและสุนทรียศาสตร์ที่แตกต่างจากมินิเอเจอร์ของจีนและญี่ปุ่น และในแง่เทคนิคก็แตกต่างจากมินิเอเจอร์ของยุโรป โดยสิ่งที่เหมือนกันมีเพียงแค่ “ขนาดเล็ก” เท่านั้น
ศิลปะเนการ์การีอิสลามแบบอิหร่าน ได้รับความรุ่งเรืองอย่างชัดเจนในช่วงศตวรรษที่ 14 ถึง 17 (ตรงกับศตวรรษที่ 8 ถึง 11 ตามปฏิทินอิสลาม) อย่างไรก็ตาม ภาพวาดและลวดลายที่เหลืออยู่จากยุคก่อนอิสลามจนถึงการรุกรานของมองโกล รวมถึงงานจิตรกรรมฝาผนัง ภาพผืนผ้า งานตกแต่งกล่องปากกา ฯลฯ ในยุคที่ใกล้กว่านั้น ก็ถือเป็นรูปแบบอื่น ๆ (แม้จะไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก) ของจิตรกรรมแบบอิหร่านเช่นกัน
