سه آتشكده گل سرخدان كهگیلویه هر یك به فاصله پنجاه متری از هم قرار دارند.مقدسی این سه آتشكده را به نام كتیبه المجوس یا آتشكده آتش پرستان نام میبرد و مردم محلی نیز این محل را سه گنبدان می نامند.این بناها در پای كوه تیزنگ قرار دارند و از گچبری برای تزیین آنها استفاده شده […]
کوه گل بخشی از طبیعت منطقهی کوهستانی دنا است که در نزدیکی شهر زیبای سی سخت قرار دارد. در این ناحیه دریاچههای گوناگونی وجود دارد. این دریاچهها فصلی بوده و در اواخر زمستان تا اوایل بهار بر اثر بارش باران و ذوب شدن برفهایی که بر ارتفاعات دنا جای خوش کردهاند پر از آب میشوند […]
ป้อมปราการของ Salas Shushtar เป็นป้อมปราการขนาดใหญ่มากที่มีสนามหญ้า ค่ายทหาร คอกม้า ห้องอาบน้ำ ห้องโถงใหญ่ หอคอย สวน คลังแสง หอคอยสุเหร่า ศาสนสถาน สระน้ำขนาดใหญ่ รั้ว และ คูเมือง ป้อมปราการแห่งนี้พร้อมกับผลงานทางประวัติศาสตร์อีก 15 ชิ้นของ Shushtar ได้รับการยอมรับว่าเป็นผลงานชิ้นที่ 10 ของอิหร่านในการประชุมประจำปีของคณะกรรมการมรดกโลก UNESCO เมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2009 ในเมืองเซบียา ประเทศสเปน โดย เป็นไปตามเกณฑ์ 1, 2 และ 5 ภายใต้หัวข้อระบบน้ำประวัติศาสตร์ของ Shushtar ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกโดย UNESCO ด้วยหมายเลข 1315
ปราสาทชูช ปราสาท ชูช เป็นปราสาทที่สร้างโดย Jacques Demorgan ชาวฝรั่งเศสเพื่อเป็นที่อยู่ของนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสใกล้กับหลุมฝังศพของศาสดาดาเนียล ในเมือง ชูช บนเนินเขาเก่าแก่ ในบรรดาผลงานที่สำคัญที่สุดที่ได้รับจากเนินเขาเหล่านี้ เราสามารถพูดถึงรูปปั้นพระราชินีเนเปียร์แห่งออสเวสตันที่มีชื่อเสียง เหยือกดินเผา ซูชา ดินเผาลายแพะที่มีชื่อเสียง
ห้องอาบน้ำเบกอน ห้องอาบน้ำ “เบกอน” อยู่ห่างจาก เมืองเบฮ์บะฮอน และภูมิภาค อัรญอน 10 กิโลเมตร ควรสังเกตว่า ห้องอาบน้ำเบกอน ตั้งอยู่ห่างจาก สะพานเบกอน ไปทางตะวันตกประมาณ 50 เมตร และอยู่ริมฝั่งทางใต้ของแม่น้ำตอบ ร่องรอยของสระน้ำ คลังสมบัติ และห้องแต่งตัวยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้ ห้องอาบน้ำนี้เป็นสิ่งก่อสร้างยุคซาซานิดและเกี่ยวข้องกับเมืองเก่าของ อัรญอน และตั้งอยู่ติดกับแม่น้ำ มอรูน ใกล้หมู่บ้านอิหม่ามริฎอ (อ) สถาปัตยกรรมของอาคารหลังนี้อยู่ในรูปของระเบียงสี่ด้าน ซึ่งในปัจจุบันนี้ เนื่องจากพื้นถูกถมจนสูงเนื่องจากการพังทลายของหลังคาและหินที่อยู่ด้านข้างของหุบเขา แบบแปลนไม่ได้ มองเห็นได้หมด ทิศทางตั้งอยู่ ซุ้มซึ่งตั้งอยู่บนเสาสี่เสาเชื่อมต่อกับส่วนโค้งปีกนกและส่วนกลางของหลังคาเป็นรูปโดม
มัสยิดญาเมียะอ์ ชูชตัร การก่อสร้างมัสยิดญาเมียะอ์ ชูชตัรเกี่ยวข้องกับการเริ่มต้นของศาสนาอิสลามและช่วงเวลาของคอลีฟะฮ์ราชวงศ์อับบาซียะฮ์คนที่ 13 ซึ่งปกครองในช่วงเวลาของอิหม่ามฮะซันอัสการี(อ) มัสยิดญาเมียะอ์ ชูชตัร ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของเมืองชูชตัร และตามบันทึกประวัติศาสตร์ มัสยิดแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 254 โดย อัลมุอ์ตัซบิลลาฮ์ (คอลีฟะฮ์ราชวงศ์อับบาซียะฮ์คนที่ 13) และแล้วเสร็จในปีต่อมาโดย อัลมุอ์ตะร็อชบิลลาห์ (คอลีฟะฮ์ราชวงศ์อับบาซียะฮ์คนต่อมา)
หลุมฝังศพของ บัรรอ์ อิบนุ มาลิก หลุมฝังศพของ บัรรอ์ อิบนุ มาลิก เป็นของยุค ซาฟาวิด และตั้งอยู่ใน เมืองชูชตัร, ถนนชารีอะตีย์ ตะวันตก เชื่อมกับถนน บัรรออ์ อิบนุ มาลิก ปัจุบันได้รับการจดทะเบียนเป็นหนึ่งในผลงานระดับชาติของอิหร่านเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน 1378 โดยมีหมายเลขทะเบียน 2447 .
ยะอ์กูบ ลีสต์ ผู้ก่อตั้งราชวงศ์เปอร์เซีย ซาฟารีย์ เป็นผุ้ปกป้องภาษาเปอร์เซียและเป็นผุ้บุกโจมตีกรุงแบกแดด เพื่อรักษาอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดนของเขา ตำแหน่งของหลุมฝังศพของยะอ์กูบ ลีสต์ ยังไม่เป็นที่แน่ชัด หลุมฝังศพของชาฮ์ อบุ้ลกอเซ็ม ในหมู่บ้าน ชาฮ์ อบุ้ลกอเซ็ม ซึ่งห่างจากถนนเดสฟูลถึงถนนชูชตัร สิบกิโลเมตร เป็นสถานที่ที่บางคนแนะนำว่าเป็นสุสานของ ยะอ์กูบ ลีสต์ ถัดจากสุสานนี้ มีซากปรักหักพังที่บางคนแนะนำว่าเป็นเศษซากของเมือง เกนดีชาพูร แต่บางคนก้ออกมาปฎิเสธว่าไม่ได้เป็นสุสานของยะอ์กูบ ลีสต์
กูลฟาร เป็นชื่อเดียวกับหมู่บ้าน กุฮ์บอด 2 เป็นหนึ่งในทรัพย์สินและดินแดนของตระกูล Farz Ali Vand ของชนเผ่า อาลี มะห์มูดีย์ (ซึ่งได้รับการจดทะเบียนภายใต้ชื่อ Kol Far ศิลาจารึกในรายการผลงานระดับชาติของอิหร่าน) เป็น การสลักบนหินในยุคอีลอมียอน – ยุคอัลยะมาอีย์ หมู่บ้าน Kol Farah ตั้งอยู่ในเมือง อีเซะฮ์ ผลงานชิ้นนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นงานประจำชาติอิหร่านชิ้นหนึ่งเมื่อวันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1932 โดยมีหมายเลขทะเบียน 133
อัชก์ฟัต ซัลมาน (อาราม Tarisha) เป็นที่เก็บอักษรคูนิฟอร์มที่ใหญ่ที่สุดของ อัชก์ฟัต สุไลมาน ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของอีเซะฮ์ ประกอบด้วยภาพนูนต่ำนูนสูงสี่ภาพในยุค Elamian และซากอาคารที่เป็นของ Atabakan สถานที่นี้เป็นที่บูชาของ Trisha หนึ่งในเทพเจ้า Elamite บริเวณนี้นอกจากศิลาจารึกแล้วยังมีถ้ำและบ่อน้ำแร่จากใจกลางภูเขา และอักษรคูนิฟอร์มที่ใหญ่ที่สุดจากสมัยอีลามีร์ พบในถ้ำแห่งนี้ ซึ่งมีอายุย้อนไปถึงสมัยชาเฮ็ก อีลามีร์ กษัตริย์พื้นเมืองของอายาพีร์ หรือ อายาเท็ม