ประวัติของศิลปะการแกะสลักหิน ย้อนไปได้ถึง ประมาณ 4,500 ปีก่อนคริสตกาล และการค้นพบภาชนะจากหินแสดงให้เห็นว่า ในช่วงเวลานั้น การแกะสลักวัตถุเพื่อใช้ในชีวิตประจำวันและของตกแต่งจาก หินสีเขียวในแคว้นเคอร์มาน เป็นสิ่งที่แพร่หลาย และจนถึงทุกวันนี้ หินประเภทนี้ยังคงถูกขุดและส่งไปยังเมืองมัชฮัด โดยทั่วไปต้องกล่าวว่า ในอิหร่านโบราณ การแกะสลักหินส่วนใหญ่มุ่งเน้นที่การผลิตเครื่องมือการเกษตร อาวุธล่าสัตว์ และเครื่องมือสำหรับถลกหนังสัตว์ สิ่งของหินที่ค้นพบจาก ถ้ำเคมาร์บันด์และถ้ำฮูโต ใกล้เมือง

เต็นท์สีดำ คือที่พักแบบหนึ่งของชาวเผ่าเร่ร่อน ซึ่งทำจาก ขนแพะสีดำ โดยฝีมือของ ผู้หญิงในเผ่า ที่ทอด้วยมืออย่างประณีต ชาวเผ่าเร่ร่อนมักจะมีสถานที่เฉพาะสำหรับพักอาศัยตามฤดูกาล ทั้งในฤดูร้อน และฤดูหนาว ซึ่งพวกเขาใช้ชีวิตอยู่ ใต้เต็นท์สีดำเหล่านี้ เพื่อหลบแดด ลม ฝน และพักผ่อน วัสดุที่ใช้ทำเต็นท์สีดำจะเป็น ขนแพะเท่านั้น ด้วยเหตุผลสำคัญหลายประการ ได้แก่

การวิจัยทางโบราณคดีแสดงให้เห็นว่า ในยุคโบราณ เครื่องปั้นดินเผายังคงมีความสำคัญมากกว่าโลหะ อย่างไรก็ตาม มนุษย์ค่อย ๆ ตระหนักถึงคุณสมบัติหลากหลายของโลหะ เช่น ความสามารถในการหลอม ความแข็งแรง ความทนทาน และอายุการใช้งานที่ยาวนาน จึงเริ่มนำโลหะมาใช้แทนกระดูก หิน ไม้ และดินเผา ในการผลิตเครื่องมือสำหรับล่าสัตว์ ทำสงคราม และทำเกษตรกรรม ด้วยเหตุนี้

การปั้นเครื่องปั้นดินเผา คือการสร้างภาชนะโดยใช้ดินเหนียว และภาชนะที่ได้จากกระบวนการนี้เรียกว่า “เซรามิก” หรือ “เครื่องปั้นดินเผา” ตัวอย่างที่รู้จักกันดี ได้แก่ หม้อดิน และ ถ้วยดินเผา ก่อนที่แก้วจะได้รับความนิยม เครื่องปั้นดินเผาถือเป็นภาชนะหลักที่มนุษย์ใช้กันอย่างแพร่หลาย ดินที่ดีที่สุดสำหรับการปั้นคือดินเหนียว ซึ่งมักมีสีแดง เนื่องจากมีปริมาณเหล็กสูง ศิลปะการปั้นดินเผาเป็นหนึ่งใน อุตสาหกรรมแรกสุดของมนุษย์ แม้ต้นกำเนิดของมันจะยังไม่แน่ชัด แต่จากหลักฐานโบราณเชื่อกันว่ามีรากฐานมาจากดินแดนโบราณ

มุกรานัส หรือที่รู้จักในชื่อ “เท้ากวาง” เป็นหนึ่งในองค์ประกอบการตกแต่งทางสถาปัตยกรรมของอิหร่าน มุกรานัสเป็นรูปแบบการตกแต่งเชิงปริมาตร (สามมิติ) และลักษณะการจัดวางช่องหรือซุ้มประดับ ซึ่งมักพบอยู่ใต้โดมหรือครึ่งโดมบริเวณเฉลียงหน้าประตู ช่องทางเข้า ใต้ยอดหออะซาน เหนือเฉลียงของมัสยิด เหนือช่องจุดชี้ทิศมักกะฮ์ และในอาคารอื่นๆ ในการก่อสร้างมุกรานัส นิยมใช้วัสดุต่างๆ เช่น อิฐ ปูนปลาสเตอร์ กระเบื้อง ไม้

การแกะสลัก ถูกอธิบายว่าเป็นศิลปะที่ประณีตบนเหล็ก ศิลปะและหัตถกรรมแขนงนี้ยังคงดำเนินอยู่ในประเทศของเราโดยใช้วิธีการแบบดั้งเดิม การแกะสลักสามารถทำได้บนโลหะหลากหลายชนิด เช่น ทองแดง เงิน ทองเหลือง ทองคำ หรือโลหะผสมของทองกับโลหะอื่น ๆ ขั้นตอนเริ่มต้นของการแกะสลักคือ การทายางมะตอยไว้ด้านหลังของแผ่นโลหะที่จะนำมาแกะสลัก วิธีนี้ช่วยป้องกันไม่ให้โลหะเกิดรอยย่นหรือบิดเบี้ยวจากการตอกเคาะด้วยค้อน หลังจากทายางมะตอยเรียบร้อยแล้ว จะวาดลวดลายที่ต้องการลงบนโลหะ และเริ่มใช้เครื่องมือพิเศษที่เรียกว่า “นีมบัร” เพื่อแกะเนื้อตามลวดลายบนผิวโลหะนั้นออก บางครั้ง

เราไม่มีข้อมูลที่แน่ชัดเกี่ยวกับประวัติการกำเนิดของพรม แต่จากหลักฐานทางโบราณคดีและการค้นพบต่างๆ ทำให้เชื่อมั่นได้ว่าศิลปะต่างๆ เช่น การสานตะกร้า การทอเสื่อ การทำสักหลาด การทอพรมแบบพื้นเมืองเช่น “ซิลูบอฟี” “ญาญีม” และ “กิลิม” ถือเป็นพื้นฐานเบื้องต้นที่นำไปสู่การพัฒนาเป็นศิลปะการทอพรมที่แท้จริง โดยในยุคแรกเริ่ม พรมจะมีลวดลายที่เรียบง่าย มีลักษณะแตกมุมและเกิดจากจินตนาการ มุ่งเน้นที่การใช้สอยเป็นหลัก และพรมในปัจจุบันก็คือผลลัพธ์ของการพัฒนามาจากพรมยุคโบราณเหล่านั้น เกี่ยวกับต้นกำเนิดของการทอพรม เดิมทีนักวิจัยเชื่อว่ามาจากอารยธรรมโบราณ

เมื่อถูกถามว่า “งานมารเก็ตทรี (Marquetry) คืออะไร?” สามารถกล่าวได้ว่า คำว่า มารเก็ต ในภาษาอาหรับหมายถึง “แผ่นปะ” “ชิ้นเล็ก ๆ” หรือ “ลายเส้น” ซึ่งงานฝีมือที่มีลวดลายสามารถเรียกได้ว่า Marquetry หรือ Mosaic ได้เช่นกัน งานมารเก็ตทรีเป็นศิลปะที่ประกอบขึ้นจากชิ้นไม้ โลหะ

 “คะฏัม” หรือที่รู้จักกันในชื่อ “คะฏัมคอรี” คือศิลปะการประดิษฐ์ลวดลายด้วยการฝังชิ้นส่วนรูปทรงเรขาคณิตขนาดเล็ก เช่น สามเหลี่ยม หรือรูปหลายเหลี่ยมปกติ โดยชิ้นส่วนเหล่านี้ทำจากวัสดุต่าง ๆ เช่น กระดูก ไม้ และโลหะ ชนิดของไม้ที่ใช้ ได้แก่ ไม้อีโบนี (สีดำ), ฟูเฟล (ดำและน้ำตาลเข้ม), วอลนัต

การแกะสลักไม้เป็นศิลปะในการสร้างลวดลายและลายเส้นที่เรียบง่าย และมีความตื้นบนผิวไม้ โดยใช้เครื่องมือที่ง่ายและอาศัยความชำนาญและความคิดสร้างสรรค์ของช่างแกะสลัก ผู้เชี่ยวชาญถือว่าการแกะสลักไม้เป็นหนึ่งในงานศิลปะและงานฝีมือที่เก่าแก่ที่สุดที่เกี่ยวข้องกับไม้ รองลงมาจากการทำเครื่องมือไม้ทรงกลม (การหมุนไม้) ซึ่งงานไม้โบราณที่ค้นพบก็ยืนยันความเห็นนี้ได้เป็นอย่างดี ศิลปะการแกะสลักไม้ได้รับความนิยมมากในจังหวัดมาซันดารอน โดยเฉพาะในหมู่บ้านอย่างวารัซเดะอาลิยา โญร์บันด์ และอังการูด ซึ่งอยู่ในเขตชาเมสตาน ของอำเภอนูร์ ไม้ที่ใช้โดยช่างแกะสลักมักเป็นไม้ท้องถิ่นที่หาได้ง่าย เช่น ไม้ราช เมเปิ้ล มลัจ และไม้ชิมชัด ส่วนวัสดุอื่นๆ