Afif Abad เป็นย่านหนึ่งของเมืองชีรอซ เนื่องจากมีสวน Afif Abad จึงเป็นย่านที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมือง พื้นที่นี้ทางภูมิศาสตร์ ตั้งอยู่ทางตอนกลาง – เหนือของเมือง ละแวกนี้ถือเป็นหนึ่งในย่านที่แพงที่สุดของเมืองเนื่องจากมีสวนมากมายและที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่เหมาะสมเหตุผลที่สถานที่แห่งนี้มีชื่อว่า “Afif Abad” คือผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ Afifah ในสมัยก่อนเธอได้บริจาคสวน ทำให้ปัจจุบันมีการสร้างพื้นที่ใกล้เคียงขึ้น
บ้าน Shapuri ย้อนกลับไปในช่วงต้นของยุค Pahlavi ตั้งอยู่ในชีรอซ ถนนAnuri ตรงข้ามกับถนน Ahli ผลงานชิ้นนี้ได้รับการจดทะเบียนเป็นหนึ่งในผลงานระดับชาติของอิหร่านเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2000 โดยมีหมายเลขทะเบียน 2781 งานชิ้นนี้สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1931 ถึง 1936 โดยสถาปนิกชาวเมืองชีรอซชื่อดังนามว่า Abul Qasim Mohandisi ซึ่งเป็นของ Abdul Saheb Shapouri หนึ่งในพ่อค้าที่ยิ่งใหญ่ของ Kazeroon อาคารหลังนี้ถูกใช้ประโยชน์โดยตระกูล Shapouri และถูกทิ้งร้างเป็นเวลาหลายปี ในที่สุดในปี 1999 องค์กรมรดกทางวัฒนธรรมแห่งแคว้น Fars ได้ซื้อและขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของอิหร่าน
Zoroaster Kaaba เป็นชื่อของอาคารหินสี่เหลี่ยมที่มีบันไดใกล้กับรูปปั้นของรุสตัม ซึ่งอยู่ใกล้กับหมู่บ้าน Zangiabad เมือง Maroodasht จังหวัด Fars ประเทศอิหร่าน นอกจากอาคารดังกล่าวแล้ว พื้นที่ของNaqsh-i Rustam ยังมีอนุสาวรีย์ของ Elamites, Achaemenids และ Sasanians ระหว่างศาสนสถานของโซโรอัสเตอร์กับภูเขามีระยะห่าง 46 เมตร ซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้าหลุมฝังศพของดาไรอัสที่ 2 มีลักษณะเป็นลูกบาศก์สี่เหลี่ยมและมีทางเข้าเพียงทางเดียว วัสดุของอาคารหลังนี้เป็นหินปูนสีขาว สูงประมาณ 12 เมตร สูงถึง 14.12 เมตร รวมบันได 3 ชั้น และด้านข้างของฐานแต่ละด้านยาวประมาณ 7.30 เมตร ที่ทางเข้ามีบันไดหิน 30 ขั้นนำไปสู่ห้องโถง ก้อนหินมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมวางซ้อนทับกัน ขนาดของหินมีตั้งแต่ 0.48 x 2.10 x 2.90 เมตร ถึง 0.56 x 1.08 x 1.10 เมตร […]
มัสยิด Nasir al-Mulk หรือ มัสยิดสีชมพู เป็นหนึ่งในมัสยิดเก่าแก่ของเมืองชีราซ มัสยิดแห่งนี้ตั้งอยู่ในย่าน Gud Araban ซึ่งเคยเป็นที่รู้จักในชื่อย่าน Ishaq Bey ทางตอนใต้ของถนน Lotf Ali Khan Zand ใกล้กับ Shah Chirag และตรอก Nasirul Molk Mirza Hasan Ali Khan มีชื่อเล่นว่า Nasir al-Mulk ลูกชายของ Mirza Ali Akbar เป็นญาติสนิทกับผู้ปกครอง Fars ในสมัยนั้น ได้สร้างมัสยิดขึ้นในปี 1294 ฮิจญเราะฮ์ศักราช และเสร็จสิ้นในปี ฮ.ศ.1305 ซึ่งสร้างขึ้นตามสถาปัตยกรรมของ Mirza Mohammad Hassan และ Mohammad Reza ผลงานชิ้นนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นหนึ่งในงานประจำชาติของอิหร่านเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1979 โดยมีหมายเลขทะเบียน […]
มัสยิดวากีล หรือ มัสยิดสุลตอนี เป็นมัสยิดเก่าแก่ที่เกี่ยวข้องกับสมัยซานเดียนในชีราซ ซึ่งสร้างขึ้นตามคำสั่งของการิม คาน แซนด์ มัสยิดแห่งนี้ตั้งอยู่ทางตะวันตกของตลาดวากีล อยู่สุดทางไป Shamshirgarha แผนผังของมัสยิดนี้มีระเบียงสองแห่งและสองห้องโถงทางทิศใต้และทิศตะวันออก ห้องโถงทางทิศใต้ที่มีเสาหินแบบบูรณาการและเป็นเกลียวเป็นหนึ่งในลักษณะเฉพาะของสถาปัตยกรรมอิหร่าน และเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่สวยงามของมัสยิดแห่งนี้ ซึ่งมีเสาหินแบบบูรณาการ 48 เสา ทางเดินมีพื้นที่ประมาณ 5,000 ตารางเมตร และแท่นธรรมาสน์ที่มีบันไดหินอ่อน 14 ขั้นก็เป็นหนึ่งในความงดงามของทางเดิน กล่าวกันว่า Karim Khan ได้สั่งให้นำหินมาจาก Maragheh ไปยังเมืองชีราซ
Naqsh-i Rustam เป็นชื่อของอาคารโบราณในหมู่บ้าน Zangi Abad ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของ Maroodasht จังหวัด Fars ประเทศอิหร่าน ซึ่งห่างจาก Persepolis 6 กิโลเมตร โบราณสถานแห่งนี้มีอนุสรณ์สถานของชาวเอลาไมต์ อาคีเมนิดส์ และซาสซานิด และตั้งแต่ราว 1,200 ปีก่อนคริสต์ศักราชถึง 625 คริสตศักราช สถานที่แห่งนี้ได้รับความสนใจอย่างมากเพราะสุสานของจักรพรรดิอาคีเมนิดส์สี่องค์ ถูกสลักเหตุการณ์สำคัญในยุคซาสซานิด และอาคารโซโรอัสเตอร์ และซากปรักหักพังจากยุค Elamian ตั้งอยู่ในสถานที่แห่งนี้ และในช่วงยุค Sassanid พื้นที่ของรูปปั้นรุสตัม ซึ่งมีความสำคัญทางศาสนาและระดับชาติอย่างมาก หลุมฝังศพของ Darius มหาราช หลุมฝังศพของ Darius มหาราช ตั้งอยู่เหนือระดับพื้นดิน 26 เมตร คำจารึกในหลุมฝังศพนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าหลุมฝังศพนี้เป็นของ Darius มหาราช ซึ่งสิ้นพระชนม์ในเดือนตุลาคม 486 ปีก่อนคริสตกาล และถูกฝังอยู่ในหลุมนี้ซึ่งถูกสลักอยู่ใจกลางภูเขา เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อ 522 ปีก่อนคริสตกาล และสวรรคตด้วยสาเหตุทางธรรมชาติหลังจากครองราชย์ได้ 36 ปี […]
Hafiziyah หรือ สุสาน Hafez เป็นสถานที่ฝังร่างของ Hafez Shirazi ตั้งอยู่ที่เมืองชีราซ อาคารหลังนี้ได้รับการออกแบบและปรับปรุงใหม่โดยคำสั่งของ Reza Shah ถึง Ali Asghar Hekmat รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการในขณะนั้น และออกแบบโดย Andre Godard ดำเนินการโดย Ali Riazi หัวหน้าฝ่ายการศึกษาของ Fars และหัวหน้าทีมงานคือ Ali Sami Hafiziyah ถูกสร้างและบูรณะหลายครั้งโดยผู้ปกครอง Timurid, Safavid, Afshar และ Zand ในที่สุดปี ค.ศ. 1935 การดำเนินการที่เหมาะสมครั้งสุดท้ายซึ่งดำเนินการโดยกระทรวงศึกษาธิการของ Fars ตามความคิดริเริ่มของ Ali Asghar Hekmat รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และได้มีการจัดเตรียมการก่อสร้างอาคารใหม่ Andre Godard นักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสผู้อำนวยการทั่วไปด้านโบราณคดีของประเทศได้ออกแบบแผนที่ที่เหมาะสม การดำเนินโครงการนี้ได้รับความไว้วางใจจาก Ali Riazi หัวหน้าฝ่ายการศึกษาของ Fars และ Ali […]
สุสาน Saadi หรือที่รู้จักกันในชื่อ Saadiyeh เป็นสถานที่ฝังร่างของ ซะอ์ดีย์ กวีผู้มีชื่อเสียงภาษาเปอร์เซีย ผลงานชิ้นนี้ออกแบบโดย Mohsen Foroghi สุสานแห่งนี้ตั้งอยู่สุดถนน Bostan และถัดจากสวน Delgosha บนไหล่เขาทางตะวันออกเฉียงเหนือของชีราซ รอบสุสานมีหลุมฝังศพของผู้นำทางศาสนาจำนวนมากที่ถูกฝังไว้ตามคำสั่งเสียของพวกเขาในบรรดาสิ่งที่สำคัญที่สุด เราสามารถพูดถึง Shurideh Shirazi ซึ่งหลุมฝังศพของเขาเชื่อมต่อกับหลุมฝังศพของ Saadi ผ่านระเบียง สุสานของ Sheikh Musharraf al-Din bin Mosleh al-Din Saadi Shirazi ได้รับการจดทะเบียนใน สมาคมสิ่งประดิษฐ์แห่งชาติ เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 1974 ภายใต้หมายเลขทะเบียน 1010/3
Shahcheragh เป็นชื่อของมัสยิดและหลุมฝังศพของเมืองชีราซ ซึ่งตามความเชื่อของชีอะฮ์ อะหมัด บิน มูซา ลูกชายคนโตของอิมามมูซา กาซิม และมูฮัมหมัด บิน มูซา หนึ่งในพี่น้องของอาลี บิน มูซา อัล-เรซา ถูกฝังไว้ที่นั่น เขาเดินทางไปโคราซานเพื่อร่วมทางกับพี่ชาย แต่เขาถูกคนของมะอ์มูน กาหลิบ แห่งราชวงศ์ อับบาซี สังหารระหว่างทางในชีราซ สุสานแห่งนี้ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของถนน Ahmadi ในเมืองชีราซ หลุมฝังศพของ Seyed Mir Mohammad น้องชายของ Seyed Mir Ahmad ก็อยู่ใกล้ Shahcheragh เช่นกัน สร้างขึ้นในรูปแบบสถาปัตยกรรม Azari
Pasargad World Heritage Complex คือกลุ่มของอาคารโบราณที่หลงเหลือจากยุค Achaemenid ซึ่งตั้งอยู่ในเมือง Pasargad ในจังหวัด ฟอร์ส อาคารเหล่านี้ประกอบด้วยอาคารต่าง ๆ เช่น หลุมฝังศพของ ไซรัสมหาราช สวนห ประตูวัง สะพาน พระราชวังสาธารณะ วังส่วนตัว ศาลาสองหลัง น้ำพุในสวนหลวง สุสาน Cambyses ป้อมปราการ Tal Takht สถานที่ต้อนรับคาราวาน Mozaffariกลุ่มอาคารเหล่านี้เป็นรายการที่ห้าที่จดทะเบียนในรายการแหล่งมรดกโลกในอิหร่าน ซึ่งได้รับการจดทะเบียนในรายการมรดกโลกขององค์การยูเนสโกในการประชุมขององค์การยูเนสโกซึ่งจัดขึ้นในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2547 ในประเทศจีน เนื่องจากมีลักษณะเด่นหลายประการด้วยคะแนนเสียง 100%