کنده کاری چوب، هنر ایجاد طرح ها و نقوش ساده، سطحی و کم عمق روی چوب با استفاده از ابزاری ساده و مبتنی بر ذوق و خلاقیت هنری هنرمند کنده کار است. صاحب نظران،کنده کاری روی چوب را پس از خراطی، قدیمی ترین هنر-صنعت مرتبط با چوب دانسته اند و آثار چوبی به دست آمده از دورانهای گذشته نیز همین نظر را تایید می کند. هنر کنده کاری روی چوب بیشتر در استان مازندران به ویژه در روستاهایی نظیر ورازده علیا، جوربند و انگتارود از توابع بخش چمستان شهرستان نور، رواج دارد. چوبهای مورد مصرف کنده کاران چوب بیشتر شامل انواع چوبهای محلی و در دسترس نظیر راش، افرا، ملج (ملچ) و شمشاد است و سایر مواد اولیهی مصرفی را نیز سیلر، کیلر و تینر تشکیل می دهد. ابزار کار هنرمندان کنده کار نیز به تبر، تیشه، ارّه، سوهان، چوب سای، مغار، – در اصطلاح محلی رخ – اسکنه و رنده محدود می شود و همانطور که گفته شد، هنرمندان به کمک ذوق و مهارت فراوان خود، محصولاتی بسیار زیبا را که در عین مصرفی بودن، واجد ارزشهای هنری نیز می باشد، تولید و عرضه می کنند. محصولات کنده کاری بیشتر شامل جوله – ظروف مخصوص ریختن شیر و روغن –کَلِز – پیمانهی مخصوص شیر و روغن – لاک – ظرف مخصوص ساییدن کشک – عصا،قنددانهای تزئینی و نیز انواع قاشقهای چوبی است. مراحل کار، سازندگان محصولات کنده کاری چوب استان مازندران به شرح زیر است: پس از قطع تنهی درختان، آن را به اندازهی تقریبی محصولی که ساخت آن در نظر است بریده و سپس با کمک تیشه به شکل اولیه ای که باید داشته باشد، می تراشند. محصولی را که به صورت ابتدایی تراشیده شده است، مدتی در جای گرم و خشک و در جریان هوای آزاد قرار می دهند تا به این وسیله رطوبت گیری و یا به اصطلاح معروف خشک شود. سپس چوب ها را دوباره به کارگاه برگردانده و به تکمیل و پرداخت آن که شامل شکل دادن نهایی به فرآورده و پرداخت آن با کمک چوب سای و سمباده است می پردازند. بسیاری از فرآورده ها پس از طی مرحلهی پرداخت عرضه شده و به فروش می رسد ولی از آنجا که برخی از محصولات نظیر قاشقهای چوبی، عصا و قنددانهای تزیین شده یا مجسمهی حیوانات معمولاً به رنگ زرد طلایی عرضه می شود، در خصوص این گونه تولیدات بعضاً اقدام به بتونه کاری قسمتهای درونی و بیرونی مصنوع با سیلر و تینر می کنند و سپس برای جلا دادن و رنگ دادن آن از ترکیب کیلر و تینر استفاده می کنند و محصولات را پس از طی این مراحل عرضه می دارند.