نشست ادبی ایران و گرجستان و شاهنامه خوانی و نقالی در دانشگاه دولتی آکاکی تسرتلی» کوتایسی برگزار شد
به همت رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در گرجستان و مشارکت دانشگاه دولتی «آکاکی تسرتلی» کوتایسی با پشتیبانی اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی « نشست ادبی ایران و گرجستان و شاهنامه خوانی و نقالی » روز پنج شنبه 26 اردیبهشت ماه 1398، به مناسبت بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و در آستانه روز بزرگداشت خیام نیشابوری با حضور شاهنامه و نقال خوان ایرانی استاد ابوالفضل ورمزیارو شماری از ایرانشناسان، محققان، اساتید و دانشجویان علاقمند به فرهنگ و ادبیات ایران برگزار شد؛ در این مراسم ضمن اجرای برنامه های متنوع شاهنامه خوانی و نقالی داستان جمشید و نوروز در شاهنامه ، رایزن فرهنگی کشورمان، رئیس بخش ایرانشناسی سخنرانی کردند و تعدادی از دانشجویان رشته ایرانشناسی دانشگاه های مختلف گرجستان به شعرخوانی ازترجمه های مختلف شاهنامه فردوسی پرداختند و در پایان مراسم تجلیل و تقدیر از مترجم شاهنامه فردوسی به زبان گرجی و شاهنامه پژوه برجسته گرجستان برگزار شد و هدایای از سوی رایزن فرهنگی با این دانشمندان اهدا گردید.در مراسم افتتاحیه نشست حمید مصطفوی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ضمن تبریک مناسبت های فرخنده بزرگداشت دو شاعر و حکیم بزرگ پارسی زبان با اشاره به رابطه ی ادبیات و فرهنگ گفت : فرهنگ را در برگیرنده اندیشه ، افکار ، احساسات و عواطف انسانی و ادبیات نیز بازگوکننده وانتقال دهنده این مفاهیم به نسل های آینده دانست و افزود: ادبیات غنی سرزمین ایران نشأت گرفته از فرهنگ و تمدن غنی و پربار این مرز و بوم است. رایزن فرهنگی کشورمان با اشاره به پیشینه روابط ایران و گرجستان هر دو ملت از گذشته های دور با یکدیگر ارتباطات عمیق و ریشه داری را برقرار کرده اند و یکی از این روابط ، جدا از روابط سیاسی ، اقتصادی، روابط فرهنگی و ادبی است. رایزن فرهنگی کشورمان وجود روایات های گرجی شاهنامه باعث شده شاهنامه شناسی یکی از مهم ترین شاخه های ایران شناسی و گرجی شناسی بدل شود و این اشتراکات بستر ایجاد مطالعات ایران شناسی در گرجستان را فراهم کرده است .و در ادامه پس از سخنرانی و شاهنامه خوانی تعدادی از اساتید و دانشجویان گرجی استادآقای ابوالفضل ورمزیار به شاهنامه خوانی و نقال خوانی روایت‌ها داستان جمشید پرداخت نقال شاهنامه خوان، داستان اشعار را به صورت نثر حکایت می کرد و جاهایی از آن را نیز به صورت شعر می خواند و باز به حکایت منثور باز می گشت. که بسیار مورد استقبال قرار گرفت و در ادامه در خصوص تاریخچه نقال خوانی سخنرانی کرد و گفت: نقّالی در فرهنگ و ادب ایران پیشینه دیریازی دارد؛ و افزود نقّالی در ایران دارای آداب و اصول ویژه‌ای است و علاقه مندانِ به این فن- در صورت بهره مندی از ویژگی هایی مانند: حافظه تیز، فصاحت و خوش صدایی- آن را نزد نقّالان پیش کسوت می‌آموختند و می توانستند پس از مدّتی صاحب طومار شوند و نقل بگویند. بعضی از این آیین ها عبارت است از: ایستادن بر تختی در میان قهوه‌خانه یا نشستن بر صندلی، پیش خوانی، طلب صلوات در زمانهای خاص، استفاده از حرکات سر و دست و هماهنگی اندام ها و لحن گفتار، به کارگیری مَنتشا (عصا)، بیت خوانی در میان نقل منثور، اجرای عملی بعضی صحنه‌های روایات، دوران زدن، رعایت تسلسل در نقل و… . و به سوالات اساتید ، دانشجویان ایران شناس پاسخ داد .